1960 yılı Eylül ayıydı. Tercan'da göreve başlayalı 15-20 gün olmuştu.
Bir sabah Kaymakamlık önünde büyük bir kalabalık gördüm.
Daireye girdim. Yazı İşleri Müdürü Ziya Bey'den kalabalığın sebebini sordum.
Ziya Bey meseleye daha önce öğrenmişti.
- Efendim dedi. 2 ay sonra yapılacak genel nufüs sayımı nedeniyle binalara numara veriliyor. İlçemizin Ç köyü muhtarı 100 numaralı levhavı camiye taktırınca köye sonradan gelen muhacirlerle köyün yerlileri arasında tartışmalar çıkmış. Muhacirlerin büyük kısmı Muhtarı şikayet için gelmişler.
Bu bilgileri aldıktan sonra şikayetçi köylülerin seçtiği 5 kişilik heyetle; daha sonra da ilçenin J.B.K.'lığında bulunan Muhtarla meseleyi görüştüm.
Şikayetçi köylüler; köyün yerlileri ile köye daha sonra gelen muhacirler arasında zaman zaman anlaşmazlıkların çıktığını, Muhtarın muhacir mahallesindeki cami kapısına 100 numaralı levhayı çaktırdığını, bunun da köyde gerginlik yarattığını, yerlilerin damlarında silahla beklediklerini, muhacirlerin de korkarak ilçeye kaçtıklarını iddia ediyorlardı. Muhtar ise hiçbir kasti hareketinin olmadığını, Okul Müdürünün de kendisine yardımcı olduğunu, levha çakım işinin yönetmeliğe uygun şekilde yapıldığını söylüyordu.
Taraflara sakin olmalarını, hemen köylerine dönmelerini, biraz sonra köye gidip konuyu orada inceleyeceğimi söyledim.
Bir jandarma müfrezesi pikapla; ben, İlçe J.B.K., Muhtar ve şikayetçilerden biri de jeep'le yola çıktık.
Köy fazla uzak değildi.Yolda olayı nasıl çözeceğimi düşünüyordum. Cami kapısındaki numarayı mutlaka kaldıracaktım. Ama Muhtarın bir yanlışı yoksa otoritesini kırmamak için de sebep bulmam lazımdı.
Biraz sonra köye yaklaştık. Önümüzden bir dere akıyordu. Üzerinde yıkık bir köprü duruyordu. Bu köprüden geçildiğinde köye soldan doğru giriliyordu. Şoför köprünün sağ tarafından dereye girip güçlükle karşıya geçti. Ancak köprü üzerinden köye giden yol yüksekte kaldığından sağa doğru yönelip 500-600 m. gittikten sonra köye köprü yoluna ters istikametten girdi.
Jeep'ten indik. Köyü ortadan ikiye bölen yoldan okula kadar yürüdük. Muhtar yolun sağındaki binalara çift, solundaki binalara tek numara vermişti. Uygulaması doğru idi. Bu arada cami kapısına da 100 numaralı levha çakılmıştı.
Ortada pek kimse görülmüyordu. Biraz sonra köyün yerlileri ve muhacirler yavaş yavaş bize doğru gelmeye başladılar. İlçeye gidenlerin de gurup gurupo köye döndükleri görülüyordu.
Her iki gurubu okulda topladık.
Onlara özetle;
Sevgili vatandaşlarım, dedim. 15 gün evvel Tercan'da göreve başladım. Sizlerin dürüst , çalışkan, Devletine ve birbirine bağlı insanlar olduğunuzu; iyi ve tarafsız bir Muhtara sahip bulunduğunuzu öğrendim. Muhtarınız 2 ay sonra yapılacak Genel Nüfus Sayımı dolayısıyla binalara numara vermiş. Yaptığı doğrudur. Ancak bir noktaya dikkat etmemiş. Köyü ilçeye bağlayan tarihi, kadim yolunuz yıkılan köprü üzerinden gelen yoldur. Bu yol köye giriş yolu olarak kabul edilerek köy ortasından geçen binaların sağdakilerine çift, soldakilerine tek numara vermek gerekirdi. Muhtarınız bu yolun halen kullanılmadığını düşünüp köye aksi istimaketten giren geçici yolu köye giriş yolu olarak kabul etmiş. Terslik de buradan doğmuş. Muhtarınız hatasını anlamıştır. Kötü bir niyeti yoktur. Şimdi bu yol üzerindeki bütün binalara yeni istikametine göre numara levhaları çakılacaktır. Bu arada çocukluğumdan beri yakınen tanıdığım Sayın Valimiz Yakup Yücel ile görüşüp gelecek yıl köprünüzü mutlaka yaptıracağım.
Birdenbire bir alkış koptuç Köylülerin gözlerinin içi gülüyordu.
Öğretmen, bekçi ve birkaç kişiyi numara değiştirme işi ile görevlendirdim.
Köylüler arasında anlaşmazlık kalmamıştı. Muhtarı onure ederek şikayetçilerin isteğini yerine getirmiş, yerli ve muhacirleri tokalaştırarak havayı yumuşatmıştım.
Yemekten kalktığımızda numara değiştirme işlemi devam ediyordu. Önünden geçerken caminin kapısına 99 numara denk gelmişti.
